Dijkwacht voor het leven
Tijdens de Watersnoodramp van 1953 hielp Jaap Deurloo (84) zijn vader met het dichten van het gat aan de Zeedijk bij Oudenhoorn. Een jaar later bereikte het water van het Haringvliet weer een gevaarlijke hoogte en opnieuw stond Jaap paraat. „Ik ben opgegroeid met eb en vloed, water zit gewoon in m’n DNA.”
Vanaf dat moment werd hij actief als dijkwacht en dat is hij na 70 jaar nog steeds. Waterschap Hollandse Delta liet dit platina jubileum niet ongemerkt voorbijgaan. Tijdens een feestelijke bijeenkomst in Brielle kreeg hij van dijkgraaf Jan Bonjer de waterschapspenning van de Unie van Waterschappen.
„Jij hebt je je hele leven ingezet voor de waterveiligheid in ons gebied. Vandaag staan we stil bij een bijzonder jubileum”, aldus de dijkgraaf. „De waterschapspenning is een blijk van waardering die je dubbel en dwars hebt verdiend. Maar eigenlijk ben je gewoon een dijkwacht voor het leven.”
Jaap merkt wel dat er nu minder waardering is voor dijkwachten dan vroeger. „Toen was het een eer als je werd gevraagd als dijkwacht. Tegenwoordig zeggen ze: wat moet je daar nou nog doen?”
Toch blijven dijkwachten nodig, vindt hij. „We moeten waakzaam blijven, want anders gaat het gegarandeerd een keer mis.” En dat gebeurt gelukkig maar af en toe. In al die jaren hoefde hij maar 4 à 5 keer serieus in actie komen.
En dat is helemaal niet erg, want: „Het is een bewijs dat we het als waterschap goed voor elkaar hebben!”
